Afvalstoffen van de doelgroep Industrie: begrippen en definities

U bekijkt op dit moment een archiefversie van een afgesloten indicator. De actuele indicatorversie met de reden voor het afsluiten, kunt u via deze link bekijken.

Industrieel afval

Industrieel afval kan op verschillende manieren worden ingedeeld, bijvoorbeeld naar herkomst binnen de industrie of naar aard of materiaalsoort. Een (relatief beperkt) deel van de totale stroom industrieel afval bestaat uit gevaarlijk afval, dat sinds kort gedefinieerd is als overeenkomstig de aanwijzingen in de Europese Afvalstoffenlijst (Eural). Een ander onderscheid dat vaak wordt gemaakt is dat naar procesafhankelijk afval (verreweg het grootste deel) en procesonafhankelijk afval, voornamelijk verpakkingsafval en kantoor- en kantineafval.

Afbakening begrip afval

De afbakening van het begrip afval is vooral binnen de doelgroep Industrie soms lastig. Dat betreft de zogenaamde 'reststoffen' waarbij de grens tussen afvalstof en bijproduct niet altijd scherp te trekken is. Voorbeelden zijn:

  • residuen van industriële (bulk)processen, zoals ertsresiduen uit de basismetaal of de chemie en
  • resten van landbouwproducten, die vrijkomen bij de voedingsmiddelenindustrie.

Deze worden vaak als secundaire grondstof in een ander proces toegepast. Meestal is dit bedrijfseconomisch gezien rendabel. Hoogovenslak dat wordt gebruikt als grondstof voor de cementindustrie is hier een voorbeeld van. Een ander voorbeeld is het toepassen van slachtafval, dat vrijkomt bij slachterijen en de vleesverwerkende industrie, als grondstof voor de diervoederindustrie. In het verleden zijn in het Milieucompendium soms twee sets cijfers voor industrieel afval gepresenteerd, één volgens de zogenaamde ruime definitie (afval inclusief reststoffen), de andere volgens de beperkte definitie (zonder reststoffen).Met ingang van dit Milieucompendium wordt voor al het afval uit de industrie de 'ruime definitie' gehanteerd. Deze ruime definitie sluit ook aan op het afvalstoffenbeleid van het Ministerie van VROM. De 'oudere' jaren zijn hierop gecorrigeerd, zodat alle reststoffen van dierlijke en plantaardige aard uit de voedings- en genotmiddelenindustrie, alsmede slakken uit de chemie en basismetaalindustrie zijn meegenomen. Dat geldt ook voor zwavel, afkomstig van olieraffinaderijen (gebruikt als grondstof voor zwavelzuur)Deze ruime definitie voor het afval uit de doelgroep Industrie geldt nu voor alle indicatoren:

De eerste twee indicatoren geven het totaal geproduceerd industrieel afval. De laatste indicator geeft alleen een overzicht van het niet-gevaarlijk afval. Het Gevaarlijk afval per verwerkingswijze, 1990-2018 wordt elders gegeven.

Bronnen

  • VROM (2002). Wet Milieubeheer. Ministerie van VROM, Den Haag.

Relevante informatie

  • Meer informatie over het vrijkomen en verwerken van afval is te vinden op Statline (CBS) en recente emissiecijfers kunnen in detail bekeken worden op het Datawarehouse van de Emissieregistratie. Verder is via deze site informatie beschikbaar over de methodieken voor het bepalen van emissiecijfers en informatie over wijzigingen in methodieken.
  • Meer informatie over de Europese afvalstoffenlijst is te vinden bij VROM onder dossiernaam Afval - Eural.

Technische toelichting

Naam van het gegeven
-
Omschrijving
-
Verantwoordelijk instituut
-
Berekeningswijze
-
Basistabel
-
Geografische verdeling
-
Verschijningsfrequentie
-
Betrouwbaarheidscodering
-

Archief van deze indicator

Referentie van deze webpagina

CBS, PBL, RIVM, WUR (2024). Afvalstoffen van de doelgroep Industrie: begrippen en definities (indicator 0110, versie 03,

) www.clo.nl. Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS), Den Haag; PBL Planbureau voor de Leefomgeving, Den Haag; RIVM Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu, Bilthoven; en Wageningen University and Research, Wageningen.