PCB en kwik in aal, 1980-2003

Ontwikkelingen PCB in aal

In aal uit het IJsselmeer liggen de gehalten PCB 153 al jaren ver onder de consumptienorm van 500 ng/g vis. In de grote rivieren komen overschrijdingen van deze norm incidenteel voor (niet getoond). Gezondheidsrisico's door PCB's zijn alleen te verwachten bij regelmatige consumptie van aal uit de sterk met PCB verontreinigde gebieden in Nederland (Pieters et al., 2001).

Ontwikkelingen kwik in aal

Sinds het eind van de jaren tachtig is het gemiddelde kwikgehalte in aal uit de Haringvliet-Oost gedaald van 0,9 µg/g naar 0,4 µg/g in 1998. De kwikgehalten in aal uit de Rijn en Maas zijn de laatste vijftien jaar ongeveer gelijk gebleven. Zij liggen rond de 0,2 µg/g. De gehalten bleven daarbij onder de consumptienorm van 1 µg kwik/g aal (Pieters et al., 2001). Dioxinen en furanen in aal (niet in de figuur) De consumptienorm(en) voor dioxinetoxiciteit (TEQ 16 ng/kg) wordt nog op enkele plaatsen overschreden. In het deltagebied (Keizersveer, Hollands Diep en Haringvliet bedraagt deze factor in 2001 respectievelijk 2,8; 2,6 en 1,8. In de Lek (Culemborg) en de Maas (Borgharen) ligt de TEQ waarde op het niveau van de norm. De TEQ-waarde in de Rijn (Lobith) neemt steeds verder af. In de randmeren ligt de waarde van een factor 5 tot 10 lager dan de consumptienorm (RIZA, 2003). Bij een normale consumptie van aal (ca. 3 ons per jaar) bestaat er geen risico voor de mens (de Boer, 2001). Voor visetende dieren is het risico groter (indicator in voorbereiding).