Overheidsuitgaven voor de bestrijding van verkeerslawaai, 1985-2003

Uitgaven voor verkeerslawaai

Het weg-, rail- en luchtvaartverkeer zijn de belangrijkste bronnen van geluidhinder in Nederland. Het Rijk draagt de belangrijkste kosten ter bestrijding van geluidhinder. Behalve via wet- en regelgeving gebeurt dit door uitgaven voor verschillende typen maatregelen:

• aanpakken van de bron van de geluidhinder, zoals stillere motoren;
• beperking van de overdracht van het geluid, met onder meer geluidsschermen en stil asfalt;
• vermindering van geluid bij de ontvanger, zoals isolatie van woningen.

• Geluidhinder per bron, 2021

Uitgaven voor de toepassing van stil asfalt (ZOAB)

De geluidsproductie van motorvoertuigen is door de toepassing van stillere motoren al behoorlijk beperkt, maar over het algemeen worden de wettelijke eisen voor geluidsbelasting nog niet bereikt. Bij hogere snelheden wordt de geluidsproductie namelijk voornamelijk bepaald door het contact van de banden met het wegdek. Een verdere vermindering van de geluidsbelasting is wel te bereiken door op wegen het zogenaamde 'zeer open asfaltbeton' (ZOAB) toe te passen. Dit type asfalt zorgt voor een vermindering van het geluidsniveau en is tevens goed voor de verkeersveiligheid.
Overigens is de hoogte van de subsidies op dit terrein niet exact bekend en wordt geschat d.m.v. een berekening van de meerkosten bij de toepassing van ZOAB.

Uitgaven voor maatregelen ter bestrijding van het luchtverkeerslawaai

In de periode 2001-2003 zijn de uitgaven voor luchtverkeerslawaai sterk gestegen. Dit heeft vooral te maken met een aantal zeer grote projecten op het gebied van geluidsisolatie van woningen rondom Schiphol.