Natuurlijke hulpbronnen

De natuurlijke hulpbronnen op aarde, in het bijzonder fossiele brandstoffen, vormen een basis voor alle menselijke activiteiten, en daarmee ook voor welvaart en welzijn. Om voor toekomstige generaties de beschikbaarheid van natuurlijke hulpbronnen te garanderen, is een duurzaam voorraadbeheer noodzakelijk.

Milieudruk
Men kan natuurlijke hulpbronnen indelen in niet-vernieuwbare en vernieuwbare grondstofvoorraden, milieuvoorraden (schoon water, schone lucht, ruimte) en biodiversiteit. De winning van grondstofvoorraden veroorzaakt veelal een aantasting van een of meer milieuvoorraden en/of de biodiversiteit. Zo ontstaan bij de winning vaak emissies, naar de lucht door de inzet van fossiele brandstoffen bij de winning, en naar het water en de bodem door onder andere het wegspoelen van verontreinigingen tijdens de winning. Winningsplaatsen leggen veelal een beslag op de ruimte en tasten het landschap aan, met als gevolg een aantasting van de biodiversiteit. Het transport en de verwerking van grondstoffen dragen eveneens bij aan de emissie van stoffen. Bij de verwerking van stoffen is dit vooral het geval als de grondstof verontreinigingen bevat met milieugevaarlijke stoffen, bijvoorbeeld een te hoog zwavelgehalte.

Beschikbaarheid
Binnen de grondstofvoorraden worden niet-vernieuwbare en vernieuwbare voorraden onderscheiden. Niet-vernieuwbare voorraden (zoals fosiele brandstoffen en ertsen) worden niet of nauwelijks bijgevormd en zullen bij voortdurende winning ooit opraken. De vernieuwbare vooraden (zoals hout en vis) worden door natuurlijke processen aangevuld, en zullen, als de winning en aanwas op elkaar afgestemd zijn, tot in lengte van dagen beschikbaar blijven.