Visvangst in de Noordzee, 1990-2001

Relevantie

De omvang, voortplanting en sterfte van de vispopulaties wordt jaarlijks in de diverse visgebieden onder auspiciën van de Internationale Raad voor Onderzoek der Zee (ICES) geschat. Op basis van deze inventarisaties stellen visserijbiologen een prognose op voor de toekomstige ontwikkeling van de visbestanden, waarna de grenzen bepaald worden voor een uit biologisch oogpunt verantwoorde vangst: total allowable catch (TAC). Om overbevissing te voorkomen is het van belang dat de vangst door alle EU-landen tezamen niet uitstijgt boven de TAC.

Methodiek haring en kabeljauw

Bij haring en kabeljauw omvatten de gegevens naast de Noordzee ook enkele aangrenzende kleine visgebieden. De keuze van deze visgebieden wordt bepaald door de biologie van de betreffende vissoorten. Zo bevindt zich de Noordzee-haring (een populatie die in het najaar paait: najaarspaaiers) in de Noordzee en het Oostelijk Kanaal. Een deel van het jaar is zij aanwezig in het Skagerrak. In het Skagerrak en Kattegat bevinden zich twee haringpopulaties (respectievelijk voorjaars- en najaarspaaiers) die in het biologisch onderzoek aan de vispopulaties tezamen genomen worden. De gebiedsindeling bij kabeljauw is zo gekozen dat we te maken hebben met één populatie. Bij zowel haring als kabeljauw zijn de gegevens over de TAC en de totale vangst (alle EU-landen) niet geheel vergelijkbaar doordat de visgebieden waar deze parameters betrekking op hebben niet gelijk zijn. Dit wordt met name veroorzaakt door het feit dat indeling die gebruikt wordt voor het biologisch populatie-onderzoek niet aansluit bij de administratieve indeling zoals die door de EC gehanteerd wordt bij de bepaling van de TAC's.Omdat de Nederlandse vloot niet in het Skagerrak en Kattegat op haring vist, betreft de Nederlandse vangst van deze soort alleen de Noordzee en het Oostelijk Kanaal.