Bodemgebruik in Nederland, 1977-1996

Ontwikkeling van het bodemgebruik

De oppervlakten bebouwd gebied, verkeersterrein en bos zijn toegenomen, terwijl natuurlijk terrein en landbouwgebied zijn afgenomen. De toename van de hoeveelheid water is puur administratief en is het gevolg van het indelen van grote wateren bij gemeenten.

Relevantie

De uitbreiding van de meer stedelijke functies als 'bebouwde grond' en 'verkeersterrein' zet druk op de overige functies. Dit heeft uiteindelijk consequenties voor milieu en natuur, bijvoorbeeld door het verlies van areaal natuurgebied of doorsnijding van deze gebieden.

Methodiek

De tabel beschrijft het bodemgebruik in het gemeentelijk ingedeeld gebied. De grenzen ervan zijn tot 1996 vaak bijgesteld, met name door de gemeentelijke indeling van wateren (Noordzee, Waddenzee, Eems, Dollard), maar ook door herziening van de rijksgrenzen (Eems). De toename van de oppervlakte gemeentelijk ingedeeld gebied, alsmede oppervlaktewater, tussen 1989 en 1996 wordt veroorzaakt door de toedeling van de Waddenzee en grote delen van het IJsselmeer aan gemeenten.
Tussen 1985 en 1989 is de methodiek van gegevens verzamelen gewijzigd. Voor 1989 werden de gegevens aangeleverd door de gemeenten. Vanaf 1989 vindt de inventarisatie plaats aan de hand van luchtfoto's. Bovendien zijn de definities van de verschillende categorieën licht gewijzigd (CBS, 1992). Deze wijziging ten aanzien van de gegevensverzameling heeft ook invloed op de continuïteit van de gegevensreeks. Dit is bijvoorbeeld zichtbaar bij de categorieën 'recreatieterrein' en 'verkeersterrein'.